ورزش هوازی و بی هوازی:

در زمانی که شما قصد کاهش وزن توده چربی را دارید، اگر در کنار ورزشهای هوازی که به مقدار اصولی مورد استفاده قرار بگیرند، به تمرینات بی هوازی نیز بپردازید، در بدن شما ضمن اینکه فرآیند بکارگیری بافت چربی بهتر و ماثر تر پیش خواهد رفت. سطح ترشح هورمون های آنابولیزان یا سازنده توده عضلات، افزایش یافته که به این ترتیب، هم از حجم عضلانی شما پشتیبانی می کنند. هم به صورت کلی روحیه شما را در زمان رعایت یک رژیم کاهش وزن بافت چربی، به گونه ای شاداب و سرحال، حفظ خواهند نمود.

تامین سوخت مورد نیاز بدن از چه راهی است ؟

ممکن است عزیزی به قصد کاهش وزن، صبح ناشتا و بعد از ظهر ها، به تمرینات هوازی بپردازد. فرضا صبح 45 دقیقه دوچرخه سواری با شدتی مورد نیاز کاهش بافت چربی و بعد از ظهر، 30 دقیقه پیاده روی سریع. خوب بدن فرد در وضعیت ناشتا، دارای ذخائر پایین کربوهیدرات یا همان قند بوده که به صورت عمده در توده عضلات و کبد به شکل گلیکوژن، ذخیره شده است. این قند در طول خواب شبانه، به صورت کلی برای عملکردهای حیاتی بدن، استفاده می شود، حال شما در این وضعیت ناشتا، به اجرای تمرینات هوازی پر شدت می پردازید. همانطور که عرض گردید، بدن راحت ترین رویه را برای تامین سوخت مورد نیازش در پیش می گیرد، یعنی در ابتدا به سراغ بافت عضلات رفته، آنها را به عناصر سازنده اش تبدیل کرده که آمینو اسیدها باشند و این آمینو اسیدها را به گلوکز یا منبع سوخت اصلی، مبدل می سازد، یعنی به صورت کلی، در درجه اول کاهش وزن عضلات رخ می دهد. جهت اینکه بتوانید هم یک تمرین مناسب را به هدف سوزاندن بافت چربی پشت سر بگذارید، فرضا با اجرای 30 دقیقه دوچرخه سواری با شدت مناسب شرایط بدنی و سنی خود، در درجه اول نیازمند یک سوخت پایه هستید تا بدن وادار نشود به سراغ بافت عضلانی برود، این سوخت پایه همان گلوکز بوده که باید به صورت حساب شده، فرضا یک تا یک ساعت و نیم قبل از این تمرین دریافت شده باشد، برای مثال 3 تا 5 عدد خرما و یک سیب درختی.

مکمل کاهش دهنده ی بافت چربی:

در کنار این موارد، برای اینکه بدن ترغیب بشود که به مقداری هم و صد البته به صورت تدریجی، از بافت چربی جهت تامین سوخت خود بهره ببرد، تمرین تان باید دارای شدتی باشد که هم بشود آن را در مدت زمانی بالاتر از فرضا 10 دقیقه دنبال کرد و هم متناسب با فرمول عرض شده در بخش قبلی، قوای قلبی و تنفسی شما را به درستی بکارگیرد. در کنار این موارد، یک مکمل کاهش دهنده بافت چربی و یا یک فنجان قهوه غلیظ، هم به صورتی ماثر از بافت عضلانی شما محافظت می کند و هم بدن را به سمت سوزاندن بافت چربی، ترغیب می نماید. مجددا در کنار این موارد، می توانید فرضا از یک پیمانه وی هیدرولیز و یا انواع پروتئین های وی دیگر، یک ساعت قبل از تمرین بهره ببرید، تا به این شکل، اگر بدن باز هم بخواهد به سراغ آمینو اسیدها برود، این پروتئین تامین شده، از سوزاندن بافت چربی، تا جای ممکن جلوگیری به عمل آورد.

منافع مصرف کربوهیدرات 

منبع کربوهیدرات مصرف شده که ذکر گردید، هم باعث می شود که بدن شما جهت کارکرد دستگاه های حیاتی خود دچار استرس نشود و قند لازم به جهت فعالیت صحیح آنها را، از جمله سیستم مغز و اعصاب را دریافت کند و هم وجود این قند به کارکرد های مربوط به سوزاندن صحیح بافت چربی و عملیاتهای بیوشیمیایی مربوطه، یاری رساند. در کنار این موارد، یکی از مهمترین منافع مصرف این کربوهیدرات، کنترل ترشح هورمون استرس یا همان کورتیزول بوده که می تواند در صورت ترشح بیش از حد، به بافت عضلات فرد آسیب وارد نماید. پس بایستی در یک چنین مواردی توجه داشت که استفاده از هر نوع ورزش هوازی و یا بی هوازی در وضعیت ناشتا، دارای معایبی بیش از مزایای آن می باشد. اکثر عزیزان، با یک ذهنیت افراطی به سراغ رعایت یک رژیم کاهش وزن بافت چربی می روند، در روزهای اول هم حتی ممکن است تا 10 کیلو وزن از دست بدهند، این میزان وزن کاسته شده، اکثرا به از دست دادن میزان زیادی آب ذخیره شده در بدن و توده عضلانی مربوط می باشد تا بافت چربی ذخیره شده که در مجموع کاملا بر خلاف اهداف مورد نظر ایشان، می باشد. بهترین رویه، به شکلی است که وزن شما را در هفته بین نیم تا حداکثر یک کیلو گرم کاهش دهد، به این شکل، بخش اعظم وزن از دست داده شده، به بافت چربی اختصاص دارد.

روش درست انجام تمرین هوازی:

تمرین هوازی شما، بایستی ضمن اینکه متناسب با شدتی که روند محاسبه آن خدمتتان عرض گردید، باشد، بیش از نیم ساعت تا 45 دقیقه، به درازا نکشد. مجددا خیلی از عزیزان با یک رویکرد افراطی نسبت به این امر عمل می نمایند و در نتیجه باعث کاهش بافت عضلانی در بدن خود، می شوند. شما چه در ورزش هوازی بی هوازی و چه هوازی، اگر افراط به خرج بدهید، مسلما یکسری نتایج معکوس را حاصل خواهید کرد، یعنی در هر دو، چه به هدف کاهش بافت چربی باشند و چه افزایش توده عضلانی، بجای کاهش بافت چربی بدن شما به سراغ بافت عضلانی جهت تامین سوخت رفته و به جای پرورش عضلات، سطح استرس سیستم عصبی عضلانی را به شدت بالا برده به شکلی که بدن شما قادر نخواهد بود از این شرایط خود را ریکاوری کرده و بدن به مرور شروع به کاهش بافت عضلانی می نماید.